Asperger en moederschap (deel 2)

Dit is het tweede deel van een serie artikelen over moeder zijn met het syndroom van Asperger – een combinatie van terugkijken hoe autisme mijn mogelijkheden als ouder heeft beïnvloed, en advies dat ik zelf had willen krijgen toen ik ermee probeerde om te gaan dat ik een ongewone moeder was. Ik hoop dat iets van wat ik op de moeilijke manier geleerd heb bruikbaar zal zijn voor andere moeders in dezelfde situatie.

Ik weet dat ik geen perfecte moeder ben geweest, maar ik weet ook dat de perfecte moeder niet bestaat. Wij moeders doen ons best, vaak onder moeilijke omstandigheden. We hebben allemaal onze persoonlijke sterke en zwakke punten als ouders. Maar ouders met Asperger hebben een paar unieke sterke en zwakke punten.

Alles, van zintuiglijke overprikkeling tot problemen met sociale interactie, kan invloed hebben op onze mogelijkheden om effectief of zelfs competent ouder te zijn. In zijn eerlijke beschrijving van ouders met Asperger noemt Dr. Tony Attwood een lijst op met uitdagingen waar een gezin voor staat als een van de ouders Asperger heeft: "het opleggen van inflexibele gewoontes en verwachtingen ... niet tegen herrie en troep kunnen, of tegen inbreuk op eigen bezigheden van de ouder, het gevoel dat de vriendjes van de kinderen het huis binnendringen, en een zwart-wit benadering van mensen."
Deze mogelijke uitdagingen zouden tijdens de zwangerschap voor het eerst op kunnen duiken, en bij de komst van de baby snel duidelijker worden.
Baby's zorgen voor stress. Ze zijn onvoorspelbaar. Ze maken troep. Ze zijn veeleisend. Het maakt ze niet uit of mama slaaptekort heeft, of last van zintuiglijke overprikkeling, of dat borstvoeding pijnlijk is, of dat ze een paar uur tijd nodig heeft om tot tot zichzelf te komen. Als je daar de hormoonschommelingen na de bevalling bij telt, en de uitdagingen van een persoon met Asperger, is het geen verrassing als het resulteert in geweldige inzinkingen die meer passen bij een peuter dan bij een jonge moeder.
Toen Jess een baby was, waren er dagen dat ik me voelde alsof ik mijn verstand zou verliezen als ze niet stopte met huilen. Ik kan me een  bepaalde dag herinneren dat ik tot mezelf kwam in de eetkamer, terwijl ik ongecontroleerd huilde en herhaaldelijk met mijn hoofd tegen de muur bonkte. Ik kan me nauwelijks voorstellen hoe beangstigend dat moet zijn geweest voor mijn echtgenoot - om de moeder van zijn kind zo diep te zien zinken.
Maar in plaats van boos te worden of te vluchten, was hij daar om mij te redden voordat ik te diep in die afgrond zou vallen. Hij hielp me op een heel concrete manier om de realiteit te blijven zien, zodat ik in staat was me met Jess te verbinden als ik me instinctief wilde terugtrekken.

Een paar tips voor jonge moeders met Asperger

Een van de belangrijkste dingen om de eerste maanden moederschap als moeder met Asperger te overleven, is ondersteuning. Alle jonge moeders hebben tijd nodig om tot zichzelf te komen, maar voor moeders met Asperger is het extra belangrijk. Eerlijk, er kunnen momenten zijn dat je het gevoel hebt dat je er niet meer tegen kunt om bij je baby te zijn. Hij stopt niet met huilen, of hij wil niet gaan slapen terwijl je zo naar zijn middagdutje uitkeek, of hij wil spelen terwijl jij uitgeput bent. Voel je niet schuldig. Dat je een time out nodig hebt maakt je nog geen slechte moeder.
Het is prima - gezond, zelfs - om hulp te vragen van een partner, familielid of babysit, zodat jij even pauze kunt nemen. En als je met een uur voor jezelf een inzinking kunt voorkomen, maakt dat je op lange termijn een  betere moeder.

Als je voelt dat de spanning te hoog oploopt op een moment dat je niet direct hulp kunt vragen van een van de ondersteuners in je leven, helpt het misschien om wat strategieën te hebben om je stress te verlagen. Veel dingen die kalmerend zijn voor baby's en peuters, kunnen ook rustgevend zijn voor moeders met Asperger. Hier zijn een paar opties om te overwegen:

 - een schommelstoel: veel volwassenen met Asperger vinden schommelen nog steeds rustgevend, en als je het doet met een baby in een schommelstoel, zul je zien dat niemand dat gek vindt. Ik had als kind twee schommelstoelen, en toen ik moeder werd was een schommelstoel het eerste wat ik op mijn verlanglijstje zette. 

- muziek: voor je baby zingen, door de woonkamer dansen met je peuter, of gewoon samen van een liedje genieten kan allemaal rustgevend zijn. Mijn dochter kon als kind maandenlang 's nachts alleen in slaap vallen met Joshua Tree van U2, en dat dan onbehoorlijk hard.

- water: veel mensen met Asperger zeggen dat water kalmeert. Als je een zwembad tot je beschikking hebt, zouden jij en je kind ervan kunnen genieten om samen tijd in het water door te brengen. Als je peuter oud genoeg is, zou hij het leuk kunnen vinden om in z'n badje te spelen terwijl jij weekt in een warm bad. 

- huisdieren: een  kat of een hond staat vaak hoog op de lijst van aanbevelingen voor een volwassene met Asperger. Het aaien, knuffelen of rustig spelen met een huisdier kan een manier zijn om tijd met je kind door te brengen terwijl jij tot rust komt. 

- wandelen: als je een plek hebt waar je rustig kunt wandelen, ontdek je wellicht dat lichaamsbeweging gecombineerd met frisse lucht en zonlicht voor jou een goede manier is om een naderende inzinking te voorkomen, en voor je kindje een instant slaapmiddel. 

- autorijden: hetzelfde geldt voor het rijden op rustige wegen. Ik herinner me avonden dat mijn man en ik met Jess op de achterbank rondreden, omdat dat de enige manier was om een uurtje rust te krijgen. 

Natuurlijk is er ook de peuter die begint te schreeuwen als je hem in zijn autostoeltje zet, en de moeder met Asperger die autorijden eerder stressvol dan ontspannend vindt. Niet alle manieren die voor mij werkten, zullen voor iedereen werken. Ik hoop dat deze lijst voor jou een startpunt zal zijn, om activiteiten te vinden die je met je kind kunt delen.

Dit artikel is een vertaling van "Asperger's and motherhood (part 2)", in september 2012 verschenen op het blog "Musings of an aspie". Deel 1 staat hier. 

Dit was deel 2. Klik hier voor deel 3.